acılı hayatım :.

Kimbilir ben doğmadan nekdar önce çizldii bu karanlık yazımm.neler olacaktı ömrüm boyunca hayatımda kimler gelip kimler geçecekti.daha ilk okula başlamadan unutmuştuk güzel sıcak mutlu bir yuvayıı.insan nede olsa bu yaşlarda arar anne sevgisini anne yemeğini..işte öyle kötü bir kader ki bu ne ben ne kardeşim mutlu bir aile ortamı yaşayamadık.onlar kötü deildi aslında hayat acımasızdı bizi sürekli bir fırtınaya katıp ordan oraya atıyorduu sebebsizce.hep okuldan geldiğimizde anem evdimi acaba umudunla girerdik eve ve hep aynı sonuç ev bomboş ev kapkaranlık.ramazan aylarını beklerdik ozaman lar çünkü anem ozaman bizden önce evde oluyordu ve dünyanın en mutlu çoçuğu oluyordum ozamanlar.babam berberdi ilk önceler sonra anemle beraber tekstil denen ve hayatımızın beklide sonu olacak bu işe girdiler.sankii her şey bamabaşka olmuştu ufak zorluklardan sonra pekde zor olmamaıştıı düzlüğe çıkmamız.evimiz vardı arabamızda bi de dkan almıştık ama hep işte zorluk içindeydi ya hayat bizde bu hayatın en zor rolunu alan kahramanlardan biriydik ya oyuzden çekmemiz gerekiyordu.önce dolandırıldık ve babamın olduğu kefilikler yüzünden hayatımızın acı yıları başlamıştı..o senelerin birikimi olan küçük tatlı anemin ilk göz ağrısı evimiz satılığa çıktı ve anemin göz yaşlarıyla taşındık o evden sonra kiralar bizi bekliormuş zaten…o sene bunlar olurken okuyamam die düşündüm yardım etmeliyim bende dedim lise 1 deydim ve terk ettim onlara yardım edebilmek için başladık babamla birlikte deli tavuk gb tepinmeye pazarlara panayırlara koşturmaya 1 yıl böle koşturduk çatesizce..işler ufak tefek toparlanıyordu sanki görünmeyen bi güçç yürü demişti ve her şey onun isteğinle oluyormuş gbydii..birilerinle bağlantılar yapmıştık ufak ufak tıkırdıyorduk çok ta iyi olmasak.okul sezonu kapanıp bitmişti ve liseye tekrar başladım..2.sınıfa başladığımda biraz daa ha iyiydi işlerimiz. lise2.sınıf hayatımda yaşayamaaacağım en güzel zamanları en güzel şeyleri yaşadım ve hayatım da hç pişman olmayacağım bişey olmuştu.bi kıza deliler gb aşık olmuş onun arkasından koşturmaktan başka bir şeye kafam çalışmıyor aklımda sadece fikrimde sadece o yer alıyordu.ilk başlarda istemesede o da deliler gb aşık oldu bana ve belki yüzyılın belki Akhisar lisesini en büyük aşklarından birisi başlamıştı.çok seviyordum çok seviliyordum onun için herkeze karşı geliyodum benim o hayatta tekk dayanağım beni tek anlayan ve tek namusumdu benim için bambaşkaydı.ona kim yan gözle baksa gözünü batlır kim kalbini kırsa kafasını kırardım.bunu o da biliyordu ve benden vazgeçemiyordu.ona hükmetmem hoşuna gidiyordu.2.yılımız olmuştu ki artık iyice ilişkimiz cidiye binmişti.ben onun anesinle tanıştım oda benimkinle.annem onu kızından ayırmadı aneside beni oğlundan..lise bitti unvsteye falan hazırlık derken dolu dolu 5 yıll geçirdik onunla sevgilerin en büyüğü zanederken öyle bişeyle yıkıldım ki ben kendime gelemedim aylarca.o çok sevdiğim o dünyaları yıkabileğim kız beni aldatmıştı..beni bukadar kolay harcıyabilmişti..bu benim kaldırması çok zor olduğum bir şeydi..ona burnundan fitil fitil getirdim ozamanlar defalarca hç sevmediği insanlarla ilişkiye girdim ve onu hemen ayırdım beni aldatığı kişiyle .ama benim onla olmam imkansızdı bundan sonra..öyle bi duruma geldiler kii bizaman hem annesi hem kendisi köpeğim oldular afetmem için..çok seviyordum ama hazmedemiyordum bu yapılanı ve annesi bi gece çağırdı beni evlerine intihar etmişti canım sevgilim yufka yüreğim dayanamamıştı işte afetim onu istemeyerekte olsa.ama işte kopuklar başlamıştı ilişkimizde artık o artık bana daha çok bağlıydı ama ben soğumuştum ve defalarca ayrılıp barıştık defalarca aldattım.. ama genede sevgim çok fazlaydı ona karşı.neyseki bunlar unutuldu kısa bir süre sonra büyük sandığımız aşkımız devam ediyordu.ünversite sınavları yaklaşmıştı artık beraber aynı okulda grdik sınava…sonuçlar o kaznmıstı ankaraya gidecekti.çok mutluydu bende başarılı birini sevgilisi olduğum için grur duyordum kendimle..bu sıralar işlerimiz yine bozulamak üzereydi ve mali kriz içersindeydik.neyse veda vakti geldi onu kendi elerimle yoladım ankaraya okuluna..ve 1 ay sonra yanına gitiim elle kolkola dolaştık ankarayı birlikte döndük akhisara her şey güzeldi aşk hayatımızda..2gün sonra dondu okuluna yaklaşık bir ay sonra hç bir şey yokken aramızda artık benimle olamıyacağını onun başka dünyaların insanı olduğunu benimse basit bir penyeci parçası olduğumu söyleyip ilşkimizi bitirmek istediğini söyeledi..her nekadar yalvarıp dil döksemde nafileydi çünkü o çoktan beni silmişti hayatından,ve böylecede hayatımda 5yıl kaplayan ve uzun zaman silemediğim aşk hikayem acı bir şekilde son bulmuştu..ona hçbir zaman geri dön diye yalvarmadım bir daha çünkü beni istemeyeni bende istemezdm..tam bu aralar hayatımda her şey kaybolmaya başlamıştı artık..önce çok sevdiğim sevgilim gitti,sonraçok sevdiğim motorsikletim,sonra dukanda senelerce kurduğumuz o düzen..şimdi ne haldeyim bende bilmiyorum ..çok yalnız çok çaresiz.öyle bir durumlara geldim kii artık kapı kapı iş arıyorum.ama artık hayatımda hiçbirşey istediğim gb gitmiyordu ne işe elimi atsam kuruduk kaldık ailecek.ne ev kirası ne dükkan kirası ne arabamın kredi taksitleri hç bir şey ödenemez duruma geldi ve icraların biri gelip biri gidiyor..şu an farkındayım ki düşenin gerçektende dostu olmuyormuş.artık yanımızda ne dostumuz var ne eşimiz.anemle babam sürekli kavga içerisndeler ve yani kısacası evde huzur namına hiçbir şeyy kalmadı.artık buradan işleri toplamak çok imkansız biliyorum çünkü bi iş döndürebilmemiz için hç bir sermayemiz kalmamıştı öyle günlerde kaldık ki ekmek parasını bulamıyoruz çoğu günler…bunları yazarkende halan ekmek parası alacak durumumuz yok ..heygidi hey diyor insan nerelerden nereler bi insan hç bir zaman ne oldum dememeli bence hayat insana çok farklı şeyler sunabiliyor…kasım 2007de askere gdiyorum az bir zaman kaldı bir an önce gidip kurtulmak istiyorum şuan olduğu bunalımdan.sonra ne olacak bilmiyorum ama işim okadar zorrki bu dünyada çoğu zaman ölemeyii düşünüyorum ama buda korkaklığa sığar bana yakışmaz ben hiçbir zaman hiç kimseden korkmadım.olurda zaman geçer bu yazım hala durur hani olurda bu perişan halimizden kurtulup varlıklı hale gelirim birgünn çoçuklarımda okuyup bu yazdıklarımı grur duysunlar isterim babalarınla vay be babam beniimm neler yapmış desinler isterimmm.şuan 20 yaşındayım kendime ait hiçbir hayalim kalmadı ben artık çok rahat bi yaşam süremem aama belki çalışıp kazanırsam belki oğlum yaşar belki kızım yaşar karım rahat eder diye hayata bi yerlerden tutunmayı hiç bırakmıyacağımm……..