Habibullah

Bir kimse ki olsa birine âşık
Eğer bir de olsa aşkında sadık

Feda eder ona bütün malını
Hem de esirgemez asla canını

Daha kıymetlidir sevdiği candan
Can ne ki, üstündür iki cihandan

Reddetmez, mahbubun hiçbir sözünü
Peki, der ekşitmez asla yüzünü

Onun her zahmeti rahmettir ona
Onun her hizmeti minnettir ona

Sever sevdiğinin sevdiğini de
Hem sever köyünün köpeğini de

Onun düşmanına hep düşman olur
Onu biraz üzse çok pişman olur

Kul kulu sevince, olursa böyle
Yâ Mevlâ severse, ne olur söyle

İşte yüce Mevlâ izzeti ile
Sevdi Resulünü kudreti ile

Onu kendisine habib eyledi
Hasta gönüllere tabip eyledi

Dünyada ne kadar deniz var ise
Mevlâ hepsini de mürekkep etse

Melek, ins ve cinne verse kalemi
Kâğıt yapsa on sekiz bin âlemi

Yıllarca yazsalar, onun methini
Yine yapmazlar binde birini

Ona yakın olmak büyük nimettir
Ayağının tozu cana minnettir

Vasfına olamaz kimse tercüman
O olmasa idi, olmazdı cihan

Yâ Rabbi habibinin hürmetine
Kavuştur bizleri şefaatine