NAMAZIN FARZ OLUŞU

Namaz; Farsça bir kelimedir.
Arap dilindeki karşılığı “Salât”tır.
Dilimizde de Farsça’da olduğu gibi,
belli bir kural ve kaideler çerçevesinde yerine getirilen bildiğimiz bedeni
ibadetin ismi olarak kullanılmaktadır. Namaz; İslam dininin en fazla önem
verdiği ibadettir. Kur’an-ı Kerim, Hz. Resul ve Ehl-i Beyt İmamları’ndan (a.s)
bu hususta gelen beyanattan haberdar olan hiçbir kimse, bunu inkar edemez. Bazı
bilgisizlerin iddiasının aksine namaz, özellikle de Ehl-i Beyt mektebinde bütün
ibadetlerin başında yer almış, kıyamet gününde kulun ilk sorgulanacağı ibadetin
namaz olduğu vurgulanırken, günde elli bir rekat namaz kılmak, Ehl-i Beyt
mektebi mensubu olmanın özel nişanelerinden olduğu, Ehl-i Beyt İmamlarınca kaydedilmiştir.
[1]


Hz. Resul ve Ehl-i Beyt İmamları’nın hayatında da
namaz, her zaman ve her halükarda başta ve en önemli mevkide yer almıştır. Öyle
ki, hiçbir iş ve hiçbir tehlike namazı onların gözünde ikinci derece konumuna
düşürmemiştir. Hatta en kritik an olan savaş meydanında düşmanla savaştıkları
anda bile namaz ön planda olmuş ve namaz vakti olunca önce namazlarını kılmış,
sonra savaşmaya devam etmişlerdir.


İbn-i Abbas diyor: “Hz. Ali
(a.s)’ın Sıffin’de Muaviye ile savaştığı sırada ikide bir göğe yönelip güneşe
baktığını gördüm. Hazrete, niçin böyle ikide bir güneşe baktığını sorduğumda;
Hazret: “Öğle vakti olup olmadığını
bilmek için bakıyorum, öğle olunca öğle namazını kılalım” buyurdular. Bunun
üzerine ben: “Şimdi namaz vakti mi? Biz savaşmaktayız, savaş anında namaz olur
mu?” dedim. Hazret: “Meğer biz onlarla
niçin savaşıyoruz? Biz onlarla namazı yaşatmak için savaşmıyor muyuz?”
buyurdular. İbn-i Abbas ekliyor: “Hazret asla gece (teheccüt) namazını terk
etmedi, hatta Harir gecesinde bile gece namazını kıldı.” [2]



Hz. İmam Hüseyin (a.s) da
Aşura günü Kerbela denen o belalı çölde ve o kanlı savaş esnasında bile
namazını terk etmemiş, öğle vakti olunca düşmandan namaz kılmak için bir anlık
savaşı durdurmayı istemiş, o Yezidîler bunu kabul etmeyince de, babası Ali bin
Ebu Talib gibi, savaşa ve bütün o musibet ve felaketlere rağmen, geri kalan
ashabıyla birlikte öğle namazını kılmıştır.


Kısacası namaz, İslam
dininin direği ve en fazla önem verdiği ibadettir. Kur’an-ı Kerim, Hz. Resul ve
Ehl-i Beyt İmamları’nın açıklamalarında hiçbir ibadete namaz kadar önem
verilmemiştir. Biz Ehl-i Beyt mektebinin mensuplarının görüşü de bundan gayrisi
değildir. Bizim burada namaz hakkındaki Kur’an-ı Kerim’in bütün ayetlerine ve
Hz. Peygamber-i Ekrem ve Ehl-i Beyt İmamları’nın namaz hakkındaki bütün
beyanlarına yer vermemiz imkansızdır. Ancak örnek olsun diye, Kur’an-ı Kerim’in
namazla ilgili ayetlerinden ve Hz. Resul ve Ehl-i Beyt İmamları’nın namaz
hakkındaki açıklamalarından bazılarını zikretmekle yetineceğiz. Daha fazla
bilgi edinmek isteyen kardeşlerimiz, ilgili detaylı kitaplara müracaat
edebilirler.


Yukarıda namazın Arapça
karşılığının “salât” olduğuna işaret
etmiştik. Salât kelimesi ve bu
kelimeden üretilen çeşitli kipteki kelimeler Kur’an-ı Kerim’de birbirine yakın
manalarla yüzü aşkın ayette geçmektedir. Bu ayetlerin bazılarında kesinlikle
rahmet, mağfiret, dua ve niyaz anlamlarını ifade ederken, diğer bazılarında da
kesinlikle, bildiğimiz namaz ibadetini ifade etmektedir. Aşağıda zikredeceğimiz
örnekler bunu açık olarak gözler önüne serecektir.


Allah Teala şöyle buyuruyor:
“Allah ve melekleri, Peygambere salât etmektedirler.
Ey iman edenler! Siz de O’na salât edin
ve O’na selam verin.” [3]
Bu ayet-i kerimede geniş zaman ve emir kipinde kullanılan salât kelimelerinden kesinlikle rahmet indirme ve dua etme
anlamları kastedilmiştir.


Yine Allah Teala şöyle
buyurmuştur: “...Onlara salât (dua)
et. Muhakkak ki senin salâtın (duan),
onlara huzur ve sükunet verir. Şüphesiz Allah işiten ve bilendir.” [4]
Bu ayet-i kerimede de salâtın dua
anlamında kullanıldığı açıktır.


Yine Cenab-ı Hak şöyle
buyurmuştur: “İşte Rablerinden salâvat ve rahmet hep onlaradır. Doğru yolu bulan da onlardır.” [5]
Bu ayet-i kerimedeki salât kelimesinden
üretilen salâvat kelimesinin de af ve mağfiret anlamına geldiği açıkça
gözler önündedir. Bunların benzeri diğer ayetler de mevcuttur. Ancak Kur’an-ı
Kerim’de salât kelimesi ve bu
kelimeden türetilen diğer kelimeler daha çok bildiğimiz bedeni ibadet olan
namaz manasında kullanılmıştır. Bu, bizatihi ayetlerin kendilerinden de anlaşıldığı
gibi, Hz. Resul ve Ehl-i Beyt İmamları’nın bu ayetlere getirdikleri yorumlar da
aynı doğrultuda olmuştur. Şimdi bu ayetlerden birkaç örnek verelim.


Allah Teala şöyle buyuruyor:
“Sen de içlerinde bulunup onlara salâtı ikame
ettiğin (namazı kıldırdığın) vakit, onlardan bir bölük seninle beraber salâta
(namaza) dursun, silahlarını da
yanlarına alsınlar. Secde ettikten sonra bunlar arkanıza geçsinler, salât (namaz) kılmayan öbür grup gelip
seninle salâtlarını (namazlarını)
-kısaltılmış olarak- kılsınlar, korunmalıklarını ve silahlarını da yanlarına
alsınlar. Çünkü kafirler sizin eşyanızdan ve silahlarınızdan gafil kaldığınızda
birden üzerinize saldırmayı arzularlar...” [6]
Bu ayet-i kerimede savaş esnasında salâtın (namazın) nasıl kılınacağı açıklanmakta ve bildiğimiz namaz kastedilmektedir.


Yine Allah Teala şöyle
buyurmuştur: “Salâtı (namazı)
bitirdiğiniz zaman, ayakta, oturarak ve yanlarınız üzerine uzanarak Allah’ı
zikredin. Güvene kavuşunca da salâtı ikame edin (tam olarak yerine getirin). Çünkü
salât (namaz), müminlere vakitli
olarak yazılmıştır (farz kılınmıştır).” [7]
Görüldüğü üzere bu ayet-i kerimede de salât kelimesi açıkça namaz anlamında kullanılmıştır.


Kur’an-ı Kerim’de namaz
kadar hiçbir ibadetin önemsenmediğine işaret etmiştik. Gerçekten de Kur’an-ı
Kerim’e kısaca bir göz atan hiçbir kimse, onda en fazla üzerinde durulan
ibadetin namaz olduğunu inkar edemez.


Kur’an’da bir iki defa
değil, defalarca her şeyden önce namaz
kılmaya emredilmiştir. Yine Kur’an’da namaz kılanlar ilahi övgüye mazhar olurken,
namaz kılmayan kimseler şiddetle kınanmıştır. Keza namaz kılanlar için büyük
ilahi mükafatlar va’dedilirken, namaz kılmayanları büyük ilahi azabın beklediği
açık bir dille ortaya koyulmuştur. İlaveten, Kur’an-ı Kerim’de namaz ibadetinin
bütün ilahi dinlerin ortak ibadeti olduğu vurgulanırken, bütün ilahi elçilerin
en fazla önemsediği ibadetin de namaz olduğu, hatta onların Allah Teala’dan kendilerini
namaz kılanlardan kılmasını diledikleri ve namaz kılmanın bütün enbiyanın ortak
vasfı olduğu gözler önüne serilmiştir.


Allah Teala şöyle buyuruyor:
“Salâtı (namazı) ikame edin
(gerektiği gibi kılın). Zekatı verin ve rüku edenlerle birlikte rüku edin.” [8]


Yine şöyle buyurmuştur:
“Namazı kılın, O’ndan sakının ve bilin ki, dönüşünüz O’nadır.” [9]


Yine şöyle buyurmuştur:
“İman eden kullarıma de ki: “İçinde alışveriş ve dostluk olmayan gün gelip
çatmadan namazı dosdoğru kılsınlar ve kendilerine rızk olarak verdiğimiz
şeylerden gizli ve açık olarak Allah yolunda harcasınlar.”[10]



Yine şöyle buyurmuştur: “Ey
iman edenler! Rüku ve secde edin, Rabbinize kulluk edin, hayırlar işleyin ki,
kurtulasınız.... Öyleyse, namazı dosdoğru kılın, zekat verin ve Allah’a sımsıkı
sarılın. O, sizin sahibinizdir. Ne güzel sahip ve ne güzel yardımcıdır O.” [11]



Yine şöyle buyurmuştur:
“Namazı dosdoğru kılın, zekat verin ve Allah’ın Resulü’ne itaat edin ki;
rahmedilesiniz.” [12]


Yine şöyle buyurmuştur:
“Allah’a yönelin, O’ndan sakının, namazı doğruca kılın ve müşriklerden
olmayın.” [13]


Yine şöyle buyurmuştur:
“Gerçekten Rabbin, senin gecenin üçte ikisinden az bir zamanda ve gecenin
yarısında ve üçte birinde, seninle beraber olan bir grup ile beraber kalkıp
namaz kıldığını biliyor. Gece ve gündüzü takdir edip planlayan Allah’tır.
Allah, sizin bu vakitlerde kalkmaya güç yetiremeyeceğinizi biliyor. O, sizin
tevbenizi kabul etti. Artık Kur’an’dan okuyabildiğiniz kadar okuyun. Allah,
sizden hastalananların olacağını ve çıkıp yeryüzünde Allah’ın fazlını (rızkını)
arayan başkalarının bulunacağını ve diğer başkalarının da çıkıp Allah yolunda
cihad edeceğini biliyor. Artık size müyesser olduğu kadar Kur’an okuyun, namaz
kılın, zekat verin, Allah için güzel bir şekilde borç verin ki; kendi lehinize
takdim ettiğiniz her hayrı Allah katında daha yararlı ve mükafatça daha büyük
olarak bulacaksınız ve Allah’tan bağışlanma dileyin, şüphesiz O, çok bağışlayan
ve çok acıyandır.” [14]


Bütün peygamberlere gelen
vahiyde namaza emredildiğine, onların da en fazla namaza ehemmiyet verdiklerine
ve Allah’tan kendilerini namaz kılanlardan kılmasını dilediklerine işaret
etmiştik. Allah Teala bu hususta şöyle buyuruyor: “Onları (peygamberleri)
emrimizle yol gösteren önderler kıldık. Onlara iyilikler yapmanın, namaz
kılmanın, zekat vermenin yapılışını vahyettik ve onlar Bize kulluk
edenlerdendiler.” [15]


Yine Hz. İsa (a.s)’ın
dilinden şöyle buyurmuştur: “Ben Allah’ın kuluyum, bana kitap verdi, beni
peygamber yaptı, nerede olursam olayım beni mübarek kıldı ve sağ olduğum
müddetçe bana namaz ve zekatı emretti.” [16]


Yine tevhid kahramanı Hz.
İbrahim (a.s) oğlu Hz. İsmail ve annesi Hacer’i Mekke çölünde yerleştirince
Allah Teala’ya şöyle dua etmiştir: “Ey Rabbimiz! Ben zürriyetimden bir kısmını,
ekinsiz bir vadide saygın olan evinin yanında iskan ettim. Rabbimiz! Onları
iskan ettim ki, namaz kılsınlar. İnsanlardan bazı gönülleri, onlara yönelt ve
onları bazı nimetlerle rızıklandır ki şükretsinler.” [17]


Yine o Hazret kendi ve
zürriyeti hakkında şöyle dua etmiştir: “Ey Rabbim! Beni namaz kılan eyle,
zürriyetimden de. Ey Rabbimiz! Duamı kabul et.” [18]



Yine Allah Teala Hz. İsmail
peygamber hakkında şöyle buyurmuştur: “Kitapta İsmail’i de an. O çok doğru
sözlü, peygamber ve resul idi. Ailesine namaz ve zekatı emrederdi.” [19]

Yine Allah Teala, halis kulu
Hz. Lokman’ın oğluna olan vasiyetlerinde namaz kılmaya da emrettiğini şöyle
nakletmiştir: “Ey oğulcuğum! Namazı doğruca kıl, iyiliğe emret, kötülükten
sakındır. Başına gelen musibetlere karşı dirençli ol ki, bütün bunlar önemli
işlerdir.” [20]


Yine Allah Teala
İsrailoğulları hakkında şöyle buyurmuştur: “Andolsun ki, Allah
İsrailoğullarından söz aldı ve biz onlardan on iki başkan seçtik. Allah onlara
dedi ki: “Ben sizinle beraberim. Eğer namaz kılar, zekat verir, elçilerime
inanır, onlara destek olursanız, Allah için güzel bir şekilde borç verirseniz,
günahlarınızı sizden sileceğiz ve sizi altlarından nehirler akan cennetlere
koyacağız. Artık bu sözleşmeden sonra sizden kim küfre girerse, o doğru yoldan
tamamıyla sapmış demektir.” [21]


Yine Allah Teala kendilerine
kitap verilen bütün ümmetlere namazı emrettiğini şöyle açıklamıştır:
“Kendilerine kitap verilenler, ancak kesin delil ve hüccet onlara geldikten
sonra ihtilafa düştüler. Halbuki onlara yalnızca, halis olarak Allah’a kulluk
etmeleri, namaz kılmaları, zekat vermeleri emredilmişti. İşte doğru din de
budur.” [22]


Son elçisi olan Hz. Resul-ü
Ekrem’e de namaz hususunda şöyle buyurmuştur: “Kitaptan sana vahyedileni oku ve
namazı doğruca kıl. Çünkü namaz, fahiş ve iğrenç şeylerden alıkoyar...” [23]


Yine o Hazret’e şöyle
buyurmuştur: “Ailene namazı emret ve kendin de onda istikametli ol. Biz senden
rızk istemiyoruz. Seni rızıklandıran Biz’iz. Hayırlı sonuç ise takvanındır.” [24]


Allah Teala’nın namaz
kılanları övdüğünü ve onlara mükafat va’dettiğini, namaz kılmayanları ise
şiddetli bir dille kınadığını ve onlar için de azap va’dettiğini söylemiştik.
Allah Teala bu hususta şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz, iman edip iyi işler
yapanlar, namaz kılanlar ve zekat verenler için Rableri katında mükafatları
vardır. Onlar için bir korku ve hüzün de olmayacaktır.” [25]


Yine şöyle buyurmuştur:
“Onlar ki, namazı doğruca kılarlar ve Allah’ın onlara verdiği rızktan nafaka
verirler (Allah yolunda harcarlar). İşte gerçekten mümin olanlar onlardır.
Onlar için Rableri katında dereceler, bağışlanma ve güzel bir rızk vardır.” [26]


Yine Cenab-ı Hak şöyle
buyurmuştur: “Mümin erkekler ve mümin kadınlar birbirlerinin dostu ve
sahibidirler. İyiliğe emreder, kötülükten sakındırırlar, namazı doğruca
kılarlar, zekatı verirler, Allah’a ve elçisine itaat ederler. İşte bunlara
Allah rahmet edecektir. Şüphesiz Allah izzet ve hikmet sahibidir.” [27]


Yine Allah Teala şöyle buyurmuştur:
“Ve onlar ki, Rablerinin rızasını kazanmak için sabrederler, namazı doğruca
kılarlar, gizli ve açıkça Allah’ın onlara verdiği rızktan Allah yolunda
harcarlar ve kötülüğü iyilikle giderirler. İşte dünya yurdunun sonucu
onlarındır. Onlar, salih olan babaları, eşleri ve çocukları ebedi kalınacak
cennetlere girecekler. Melekler de her kapıdan yanlarına girer; “Sabrettiğinizden
dolayı size selam olsun, dünya yurdunun sonucu ne güzeldir” derler.” [28]


Yine Allah Teala şöyle
buyurmuştur: “Bunlar, herşeyi yerli yerinde olan o kitabın ayetleridir. İyilik
ve güzellik yapanlar için, hidayet ve rahmettirler. Onlar ki, namazı doğruca
kılarlar, zekatı verirler ve ahiret hayatına gerçekten inanırlar. İşte onlar,
Rablerinden gelen hidayet üzeredirler ve asıl kurtuluşa erenler de onlardır.” [29]



Namaz kılanlar için yapılan
bu övgü ve verilen bu güzel va’dlere karşı, namaza ilgisiz olan ve namazdan
kaçanlar için ise, Kur’an-ı Kerim’de ağır bir kınama ve azap va’di olduğunu
görmekteyiz.


Allah Teala şöyle buyuruyor:
“Herkes kazandığından dolayı rehin kalacaktır. Sağ ehli olanlar hariç. Onlar
cennetlerde azgın suçlulara soracaklar: “Sizi cehenneme sokan nedir?” Onlar:
“Biz namaz kılanlardan olmadık, miskinlere yemek yedirmedik, dalanlarla beraber
boş şeylere daldık, mükafat ve ceza gününü yalanladık, nihayet ölüm ile bize
yakin geldi” diyecekler.” [30]

Yine Cenab-ı Hak şöyle
buyurmuştur: “Hayır, ruh köprücük kemiklerine dayanınca, “yukarı çeken kimdir”
denilince, bunun temelli bir ayrılış olduğunu anlayınca ve ayaklar birbirine dolaşınca,
işte o gün sevkiyat Rabbininin huzuruna olacaktır. Hayır, o, ne hakkı
doğruladı, ne de namaz kıldı. Fakat yalanladı ve arkasını döndü. Sonra
böbürlenerek ailesine gitti. Helak olasın, helak! Yine helak olasın helak!...” [31]


Yine Allah Teala şöyle buyurmuştur:
“Fakat onlardan (peygamberlerden) sonra yeni bir nesil geldi. Onlar namazı zayi
ettiler, şehvetlerine uydular. İşte onlar yakında kötü bir ceza ile
karşılaşacaklar.” [32]


Bunlar namazla ilgili
Kur’an-ı Kerim’de geçen ayetlerden bazı örneklerdi. Hadislere gelince, Hz.
Resul ve Ehl-i Beyt İmamları’nın İslami mevzular içerisinden en fazla namaz
üzerinde durduklarını ve en çok bu hususta açıklama yaptıklarını görmekteyiz. O
mübarek zatların Ehl-i Beyt ekolu kanalından gelen namaz hususundaki nurlu beyanlarından
bazıları şöyledir:


Hz. Ali (a.s), Resulullah
(s.a.a)’ın şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Namaz dinin direğidir. Kıyamet
gününde insanoğlunun amellerinden ilk bakılacak olan da odur. Eğer o doğru
olursa, diğer amellerine de bakılacak, eğer doğru olmazsa, diğer amellerine bakılmayacaktır.”
[33]


Bir rivayette de Hz.
Resulullah’ın şöyle buyurduğu geçer: “Namaz dinin direğidir. Kim, onu kasıtlı
olarak terkederse, dinini yıkmış olur.” [34]


Hz. İmam Sadık (a.s) Hz.
Resulullah’ın şöyle buyurduğunu nakletmiştir: “Namaz çadırın direği gibidir.
Direk sağlam olursa, çadır bezi, kazık ve ipin bir faydası olur. Direk
kırılırsa, ne ipin, ne kazığın, ne de çadır bezinin bir faydası kalmaz.” [35]


Hz. İmam Muhammed Bakır
babaları aracılığıyla naklettiği bir hadiste şöyle der: “Bir gün Hz. Resulullah
ashabına: “Eğer birinizin evinin önünden bir nehir akar ve o adam, günde beş
defa o nehirde yıkanırsa, hiç bedeninde bir kir, bir pislik kalır mı?” diye
sordu. Ashap: “Hayır, onda hiçbir pislik kalmaz” dediler. Bunun üzerine Hazret:
“İşte beş vakit namaz da böyledir. Namaz akan bir nehre benzer, farz
namazlardan her biri kılınınca kendinden önceki namazla kendisi arasında olan
günahların silinmesine vesile olur” buyurdular.” [36]



Hz. Ali (a.s) şöyle
buyurmuştur: “Namaz konusuna önem verin, onu koruyun, fazla olması için çalışın
ve onunla Allah’a yakınlaşın. Çünkü o, vakitli olarak müminlere farz
kılınmıştır. Ateş ehlinin; kendilerine: “Sizi cehenneme sokan nedir?”[37]
sorulduğunda: “Biz namaz kılanlardan olmadık”[38]
cevabını vereceklerini duymamış mısınız?


Bilin ki namaz, yaprağın
dökülmesi gibi, insandan günahları döker ve kölenin hürriyetine kavuşması gibi
insanı, günahlardan kurtarıp azad eder. Resulullah onu, insanın kapısı önünde
olup gece gündüz beş defa yıkandığı bir çeşmeye benzetmiştir. Hiç böyle bir
kimsenin bedeninde bir kirlilik kalır mı?


Müminlerden; dünya ziyneti,
dünya malı ve göz aydınlığı olan evlat, kendilerini namaz kılmaktan alıkoymayan
kimseler onu hakkıyla tanımışlardır. Allah Teala; “Öyle kişiler ki, ne ticaret ne
alışveriş onları, Allah’ı anmaktan, namaz kılmaktan ve zekat vermekten
alıkoymaz”[39] buyuruyor.
Hz. Resulullah da, cennetle müjdelendiği halde, Allah Teala’nın; “Aileni namaza emret, kendin de
onda ısrarlı ol”[40] buyruğundan
dolayı, namaz kılmaktan bitkin düşerdi. Hem ailesini namaza emreder, hem de
kendi nefsini namaz kılmakta ısrar ettirirdi.”[41]


Ebu Osman dedi ki; “Salman-i
Farsi ile birlikte bir ağacın gölgesinde oturduğumuz bir sırada, Salman ağacın
budaklarının birinden tutarak salladı. Ağacın yaprakları dökülmeye başladı.
Sonra bize dönerek: “Neden niçin böyle yaptığımı sormuyorsunuz?” dedi. Biz:
“Niçin böyle yaptığını bize anlat” dedik. Bunun üzerine Salman şöyle dedi: “Bir
gün biz de Hz. Resulullah ile birlikte bir ağacın gölgesinde oturmuştuk. Hazret,
ağacın bir budağından tutarak silkeledi, ağacın yaprakları dökülmeye başladı.
Hazret bize: “Niçin böyle yaptığımı soracak değil misiniz?” buyurdu. Biz: “Ey
Resulullah! Niçin böyle yaptığını bize bildir” dedik. Hazret: “Müslüman bir kul
namaza durduğu zaman, günahları bu ağacın yaprağının döküldüğü gibi, dökülmeğe
başlar” buyurdular.”[42]



Hz. İmam Sadık (a.s)
babaları aracılığıyla Hz. Resulullah’ın şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
“Her namaz vakti olduğunda bir melek insanlar arasında şöyle nida eder: “Ey
insanlar! Kalkın ve namazınızla sırtınızda yaktığınız ateşi söndürünüz!”[43]


Muaviye bin Vehep diyor;
“Hz. İmam Sadık (a.s)’a: “Kulların Allah’a yaklaşmasını sağlayan en faziletli
amel nedir?” diye sorunca; Hazret: “Ben, marifetten sonra bu namazdan gayri daha
faziletli bir amel tanımıyorum. Allah’ın salih kulu İsa (a.s)’ın; “Allah bana
namazı tavsiye etti...” [44]
buyurduğunu görmüyor musun?” buyurdular.”[45]



Hz. İmam Sadık (a.s), Hz.
Resulullah (s.a.a)’ın şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Namaz, ölçektir; kim,
ona vefa ederse, (kamil olarak yerine getirirse) ona vefa olunur (onun mükafatı
eksiksiz olarak verilir).”[46]


Hz. Ali (a.s) şöyle
buyurmuştur: “Allah’a en sevimli amel namazdır. İnsanın gusül veya abdest alıp, bir kimsenin
görmediği bir yere giderek Allah’a rüku ve secde etmesinden daha güzel bir şey
yoktur. Kul secde ettiğinde, İblis:
“Yazıklar olsun bana! Bu kul itaat etti, ben isyan ettim; bu kul secde etti,
ben secde etmekten sakındım” diye feryat eder. Bilin ki, kulun Allah’a en yakın
hali, secde halidir.”[47]


Hz. Resulullah’ın, Ebuzer’e
olan tavsiyelerinden: “Ey Ebuzer! Allah, gözümün aydınlığını namazda kılmış;
karnı aç olana yemeği, susuz olana da suyu sevdirdiği gibi, bana namazı
sevdirmiştir. Şu farkla ki, aç olan yemek yediğinde, susuz olan da su içtiğinde
ondan doyar, ama ben namazdan asla doymam.


Ey Ebuzer! Namazda olduğun
sürece saltanat sahibi Allah’ın kapısını çalmaktasın. Saltanat sahibinin
kapısını çalmaya devam eden için de o kapı mutlaka açılır.”[48]


Hz. İmam Muhammed Bakır
(a.s) dedi ki; Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “Mümin bir kul namaza
durduğunda, o, namazdan ayrılıncaya kadar Allah, o kuluna nazar eder; onu,
başının üzerinden göğün en üst ucuna kadar rahmeti ile kuşatır; melekler yerden
göğe kadar onun etrafını çevreler ve Allah’ın görevlendirdiği bir melek onun
başının üzerinde durarak şöyle der: “Ey namaz kılan kul! Sana kimin nazar
ettiğini ve senin kiminle konuştuğunu bir bilsen, ebedi olarak bulunduğun bu
hâl ve mevkiden ayrılmak istemezsin.”[49]



Hz. İmam Sadık (a.s) şöyle
buyurmuştur: “Kim, ne okuduğunu bilerek iki rekat namaz kılarsa, namazı
bitirdiğinde, (kul hakkı hariç) bütün günahları affedilmiş olur.”[50]


İmam Muhammed Bakır (a.s)
şöyle buyurmuştur: “Namazını gevşek tutma; çünkü Hz. Resulullah (s.a.a) ölüm
anında buyurdular ki: “Namazı hafife alan benden değildir. Sarhoş edici içki
içen benden değildir. Andolsun Allah’a ki, bu kimseler Kevser havuzu başında
bana kavuşmayacaklardır.”[51]


Ebu Besir dedi ki; “Hz. İmam
Musa Kazım (a.s) bana şöyle buyurdu: “Babam, vefat edeceği anda bana şöyle
buyurdu: “Ey oğulcağım! Biz Ehl-i Beyt’in şefaati, namazı hafife alan kimseye
ulaşmayacaktır.”[52]

İmam Sadık (a.s), Hz.
Resulullah (s.a.a)’ın şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Mümin beş vakit
namazları hakkıyla yerine getirdiği müddetçe şeytan ondan sakınır, ama ne zaman
ki namazlarında gevşeklik edip onları terk etmeye başlarsa, şeytan bundan
cesaret alır ve o kişiyi büyük günahlara daldırır.”[53]


Fuzeyl diyor: “Hz. İmam
Muhammed Bakır (a.s)’a “Onlar ki, namazlarını muhafaza ederler”[54]
ayetini sordum. İmam (a.s): “Maksat farz namazlardır” buyurdu. Ben: “Onlar ki,
namazlarına devam edeler”[55]
ayetini sordum. İmam (a.s): “Maksat nafile namazlarıdır” buyurdu.”[56]


Zurare diyor: “Hz. İmam
Muhammed Bakır (a.s)’a: “Allah’ın farz kıldığı namazlar hangileridir” diye
sordum. İmam: “Gece, gündüz toplam beş vakit namaz farz kılınmıştır” buyurdu.
Ben: “Allah bu namazları isimlendirerek kitabında (Kur’an’da) açıklamış mıdır?”
dedim. İmam (a.s): “Evet açıklamıştır. Allah Teala Nebisi’ne emreder ki;
“Güneşin dulûkundan (batıya meyletmesinden) gecenin ğasakına (karanlığına) kadar namaz kıl...”[57]
Güneşin dulûku, güneşin zevâli yani öğle vaktidir. Duluk ile ğasak arasında
Allah’ın isimlendirdiği, açıkladığı ve vakitlerini belirlediği dört namaz
vardır. Gecenin ğasakı ise, gece yarısıdır. Sonra Allah Teala: “Fecrin kuranını
da (sabah namazını) unutma ki, fecrin kuranı meşhut olmaktadır (gece ve gündüz
melekleri tarafından birlikte müşahede edilmektedir)”[58]
buyurdu. İşte bu da beşinci farz namazdır. Yine Allah Teala şöyle buyurmuştur:
“Namaz kıl, gündüzün iki tarafında...”[59]
gündüzün iki tarafı sabah ve akşamdır.
“...ve gecenin yakın saatlerinde” bu da yatsı namazıdır. Yine Allah Teala şöyle
buyurmuştur: “Namazları ve orta namazı koruyunuz”[60]
orta namaz öğle namazıdır. O, Hz. Resulullah’ın kıldığı ilk namazdır. Bu namaz
hem gündüzün ortasında kılınan namazdır, hem de gündüzün kılınan iki namazın,
sabah ve ikindi namazlarının ortasında olan namazdır....”[61]



Bütün bu ayet ve hadislerden
görüldü ki, namaz İslam dininin direğidir. Namazsız dindarlık olamaz. Namazsız
Ehl-i Beyt muhipliği de olamaz. Çünkü Ehl-i Beyt, günde elli bir rekat namaz
kılmayı Ehl-i Beyt muhipliğinin en önemli nişanesi olarak tanıtmıştır.[62]
Bu, hakiki bir Ehl-i Beyt muhibbinin, bir gece ve gündüzde on yedi rekat olan
günlük farz namazlara ilaveten, otuz dört rekat da nafile namazı kıldığını
ifade etmektedir. Yine başta Hz. Resul olmak üzere Ehl-i Beyt İmamları, namaza
ehemmiyet vermeyen ve namazını kılmayan kimselere Ehl-i Beyt’in şefaatinin
ulaşmayacağını açıkça bildirmişlerdir. O halde mutlak surette namaz
kılınacaktır. Bundan bir kaçış yolu yoktur. Bu şüphe götürmeyen bir konudur.
Ancak sorun namazın nasıl kılınacağı konusudur. Acaba her şahıs istediği
şekilde namaz kılabilir mi? Açıktır ki bunun cevabı hayırdır. Çünkü namaz bir
ibadettir. İbadetin aslı Allah ve elçisi tarafından belirlendiği gibi, şekli de
ancak onlar tarafından açıklanabilir. O halde biz namazımızı ancak Hz. Resul ve
hak varisleri olan pak Ehl-i Beyt’inin kıldığı ve açıkladığı şekilde
kılabiliriz. Bunun dışında kalan şekiller ise bidat ve batıl şekillerdir.