Fransız mühtedi Musa BELFORT ile ihtida hikayesi
- Nasıl Müslüman oldunuz?
Çarşıda Hıristiyanlık tebliği yaptığım bir tezgahım vardı. Bu tezgahı
açıyor, üzerine İncil ve diğer kitapları diziyor, insanlara bir şeyler
anlatmaya çalışıyordum.
- Hangi şehirde?
Saint Etienne. Bu işi her Cumartesi yapıyordum. Yaklaşık bir sene kadar
sonra yine bir Cumartesi tezgahın başında dururken bir Müslüman geldi.
Beni dinledi ve sonra şunu söyledi: 'Sen bana dinini anlattın. Peki
benim dinimi biliyor musun sen? Merak edip bir camiye gittin mi? Hiç
Kur’an’a göz attın mı? Eğer sen başkasının dinini bilmiyorsan nasıl
doğruyu tebliğ ettiğine inanabilirsin ki? Doğruyu bulmak ancak mukayese
ile olur. O zaman bu uyarıyı çok fazla dikkate almamıştım. Sonra
düşünmeye başladım. Söyledikleri doğruydu. Müslümanlığı öğrenmeliydim.
İçimde, gidip Müslüman ülkelerde misyonerlik faaliyeti yapmak isteği
uyandı.
Papazdım Kur’an'ı okumaya başladıktan sonra bütün görüşlerim alt üst
olmuştu. İncil’deki İsa Aleyhisselam'la Pavlos'un öğrettiği İsa
arasında fark vardı. Bunu anladıktan sonra gün be gün daha çok
Müslümanlığa yaklaştığımı, HristiyanIıktan uzaklaştığımı hissettim.
Ve Bir Pazar Günü
Bir Pazar günü Kilise'de ayin sırasında koroya ilahi söyletiyordum.
İlahi teslisle alakalı idi. O esnada çok güçlü bir şekilde İslam’a
çağrıldığımı hissettim. Eve döndüğümde kalbimin 'Allah Allah' diye
attığını hissediyordum. O hal içerisinde bir elime Kur’an-ı bir elime
de İncil’i aldım: 'Rabbim kitabın hangisi ise bana göster’ diye Allah'a
dua ettim. Misyoner olarak bir Müslüman ülkeye gitmek üzere tüm
hazırlıklarımı bitirmiştim. Eğer Müslüman olursam büyük bir bedel
ödeyeceğimin farkına vardım. Her şeyimi kaybedecektim. O anda hamdolsun
Allah yardım etti. Kalbim Kur’an'a aktı ve Müslüman olmaya karar
verdim. Ne olursa olsun o bede6 ödemeye karar verdim.
Bir Müslüman derneğe gittim. İmama tüm hikayemi anlattım. Çok şaşırdı.
Sonra abdest aldım,şehadet getirdim ve ismimi seçtim. Dernekteki
yirmiye yakın Müslüman beni gözyaşları içerisinde tebrik ettiler. Bir
kardeş 'Allah birisini sevince onun kalbini İslam’a açar’ dedi. Çok
sevindim. Yeniden dünyaya gelmiş gibi oldum.
Eşimin Feveranı
Eve döndüğümde eşime her şeyi anlattım. Bana bağırmaya başladı. 'Şeytan
evimize girdi' diyor, şeytanın benim içime girdiğini iddia ediyordu.
Hemen telefonla papazı aradı ve ona 'Eşim çıldırdı, Müslüman oldu'
dedi. Papaz benimle konuşmak istedi. Ona da ne olup bittiğini anlattım.
'Bir problemin varsa benimle konuşman gerekirdi; hemen konuşmamız
lazım' dedi. Kararımın kesin olduğunu ve bilinçli olarak İslam’ı
seçtiğimi söyledim. Daha sonraki günler daha sert tepkilerle
karşılaştım. İki yüzlülük yaptığımı, hatta delirdiğimi ve psikiyatra
gitmem gerektiğini söylediler. Halbuki bunlar doğru değildi. Ben kötü
bir niyetle işe başlamıştım ama Allah niyetimi hayra tebdil etmişti. O
merhametli olmasaydı bu nasıl olurdu?
Benim için bir problem yoktu ama eşim artık birlikte yaşayamayacağımızı
ve boşanmak istediğini söyledi. 'Burası İsa’nın evi, şeytanı
istemiyorum" dedi.
- Tek çocuğunuz mu vardı?
Evet. Eşim tüm eşyalarımı kapı önüne koydu. Yeni doğan bir bebek gibi kapı önünde kalakaldım.
- Eşinizin Müslüman olacağına dair bir ümidiniz var mıydı?
Eşimin tepkisi çok sert oldu. Sabah namazını kılmamam için benden erken
kalkar ve banyoyu meşgul ederdi. Ona neden Müslüman olduğumu anlatmaya
çalıştım. Pavlos'tan bahsettim. İhtida edişimin bir tefekkür sonucu
olduğunu anlatmaya gayret ettim. Ama beni hiç dikkate almadı. Üzülerek
boşanmak zorunda kaldım. Allah'ın benim için tayin ettiği yolda yürümek
benim için daha önemliydi. O günden beri Allah'a kulluk yapmaya ve
Müslüman kardeşlerime hizmet etmeye gayret ediyorum. Takva ehli bir
Müslüman hanımla evliyim. Üç çocuğumuz var.
ne diyim arayan mevlasınıda bulur.........
saygilar.....
Ptsi Nis. 28, 2008 9:19 am
