Sünettçinin
biri her sünnet ettiğinden kestiği parçayı saklarmış hatıra olsun
diye...
Gel zaman git zaman bu parçalar o kadar çoğalmış ki, evde bir koli
dolusu kupkuru meşin gibi parça...
Düşünmüş ne yapçam bunları diye... Atmaya da kıyamıyo hatırası var...
En son bişey gelmiş aklına... Gitmiş bir ayakkabıcıya, anlatmış durumu
"bu parçalardan bana işe yarar bişey yap" demiş...
Ayakkabıcı "Yaw olurmu öle şey" demiş, ama sünnetçinin ısrarlarına
dayanamayıp "Peki peki... bir hafta sonra uğra" demiş...
Bir hafta sonra gitmiş bizimki... Ayakkabıcı "hazır senin şey, al
bakalım beğencen mi" demiş.
Sünnetçi bakmış bir CÜZDAN!...
"Yahu..." demiş "O kadar parçadan sadece bunu mu yapabildin?..."
"Çaktırma abi.." demiş ayakkabıcı,
"Biraz okşayınca bavul oluyor!.."