Bir aşk mektubunun ilk satırı gibi
Beyaz ve lekesizdi sevdam sana
Kıvrılsa da köşelerim zamanla
Bir ataç yeterdi bize tutunmama...
Satır aralarımda bahsetmiştim aslında
Seni düşünememekti asıl yalnızlık
Nasıl kalmıştık bilinmezliğin dibinde?
Sensizliğim bile biçare artık
Sarı değil yaprakları defterimin
Gelişindeki yansımanın sarışınlığı
Sildirmedim seni kimseye merak etme
Belki seversin diye boş bu satırın başı