Yalınayak sevdamın yolunda duran
Kırık bir cam parçasıydı aşkın
Alsam da ayaklarımı sargıya
Yüreğim kanla boyalı hâlâ
Tozu toprağı önüme katıp
Sonsuzca koşmak var aslında sana
Her çağrımın merkezi gözlerin
Sevdaysa meşgûl çalıyor ısrarla
Paragrafını kaybetmiş gibi bakan
Cümle olamamış kelimelerim var
Dolanıyorlar aklımın kenarında
Bembeyaz bir zarfa koydum hüznümü
Mektuplarca birikiyorum aşkına
Ve her noktada bir kez daha ağlıyorum
Yoksa nasıl yapışır pulum mektuba?