Bizimkisi gözyaşına sürgün olmuş bir aşkın hikayesiydi.
Ben orta sona gidiyorken bir sevenim vardı.Benimle çıkmak için çok
hevesliydi.Okulların kapanmasına iki hafta kalmıştı onun arkadaşları ve
benimkiler çok ısrar ettiler ve sonunda onunla çıktım.Ama onu
sevmiyordum,onunla çıkarken başka bir çocuğun bakışları sarmıştı
beni.Çıktığımdan gizli gizli onunla bakışıyordum.Birgün okulla birlikte
denize gittik.Ve oda gelmişti.Ama ben hep çıktığımla beraberdim tabi
çocuk bizim çıktığımızı bilmiyormuş ve o yüzden çıktığımla arkadaş
olmuş,sonra çıktığımızı öğrenmiş ve okullar kapanana dek bana hiç
açılamamıştı.Yaz tatilinde çıktığımdan ayrıldım.Sonra liseye başladım,
iki buçuk sene hiç kimseyle çıkmadım.Lise birin sonuna gelmiştim ve
okulların kapanmasına yine iki hafta vardı.Kız arkaşım bize oturmaya
gelmişti,balkonda etrafa bakınırken gözüm karşı balkona takıldı birden;
sanki birileri bana o balkona bak diye seslendi.Tam karşımda duruyordu
evi bizimki gibi 5. kattı ve bana bakıyordu.Bu o çocuktu sevgilimden
gizli gizli bakıştığım,benim için geziye gelen o çocuk.Arkadaşıma tek
dediğim şuydu bu o ben onu tanıyorum dedim ve ona baktım.Hiç korkmadım
beni yanlış anlamasından.Bir hafta boyunca neredeyse balkonda yatıp
balkonda kalktım ve bir hafta böyle bakıştık,aşık olmuştum
Ahmet'e.Sonra mahalle arkadaşımdan ona haber yolladım.Bişekilde
buluştuk.İlk buluşmamız bizi bir araya getiren orta okuldaydı.Bana ilk
gülüşünde daha çok aşık olmuştum ona.Sonra çıkmaya başladık,evler yakın
olduğu için hergün görüşüyorduk.Günler böyle neşeli geçiyordu,çok
mutluydum hergün daha çok seviyordum onu,o da beni seviyordu.Gün
geçtikçe artan hayallerimizle aşkımızda büyüyordu.Ona çok
güvendim,inandım ve çok pis bağlandım ona.Okullar açıldı beraber gelip
gittik okula çok güzeldi herşey mükemmeldi,ben sorun yapmıştım niye hiç
kavga etmiyoruz diye.Araya 15 tatil girdi ve onların okuldan bi kzın
bunu sevdiğini öğrendim.Kız çok kötüymüş hep sevgilileri
ayırıyomuş.Ahmet ve en yakın arkadaşı Cem tuzak hazırlamışlar adı Ayşe
Esra olan bu kıza,Ahmet onunla iki gün çıkçakmış sonra onu
bırakçakmış.Tabiki bunu yanlış anladım ondan gerçekten hoşlandığını
sandım,ayrılmaya kalktım sanki yapabilecekmişim gibi.Çok yalvardı
yalandı dedi yemin etti o kızı sevmediğine ben onun gibi bi oros..la
nasıl çıkarım dedi.Son çare olarak Cemle konuşturdu beni sonra inandım
ona zaten ayrılamazdım çok seviyordum gerçekten hoşlansaydı bile
yapamazdım,kopamazdım ondan.10 ay böle çok güzel bi aşk yaşadım ama o
kız hep gölge oldu Ahmet'ten hoşlandı gerçi buna ben hiç inanmadım
benim gördüğüm gözle kimse onu göremezdi aşk değildi bu bi
bağımlılıktan öte bişeydi,vazgeçilmezdi,dönüşü yoktu.10 ayın sonunda o
kız bunun aklını çeldi ve benden ayrılmak istedi.Ölceğimi sandım
dünyanın sonu geldi dedim keşke öyle olsaydı ölseydim.Tekrar bi şans
vermesini istedim olmaz dedi beni tersledi.Okuluna gittim Cemle
konuştum en yakın arkadaşlarıyla konuştum o kızla ilgili arasında geçen
bi çok şey öğrendim zor ayakta duruyordum yollarda ağlıyordum
arkadaşlarının kolunda.En son Cemle küstüğünü öğrendim.Akşam üstü beni
aradı ve bana geri döndü.Mutluydum ama mutluluğun tadını alamadım
kalbim kırılmıştı.Çoğu kez pişmanlığını dile getirdi ama ben
unutamıyordum ya bi daha yaparsa diye düşünmekten yanına
yaklaşamıyordum onun.3 ay daha böle geçti,yine evlilik hayalleri
kurduk..13. aydaydık ben hiçbirşeyi unutamadığım için tekrar ayrılmak
istedi beni bi daha hiç bırakmıcağını hep yanımda olacağını
sölemişken.Yalancıydı, çok yalancıydı...Yine son gücümle itiraz
ettim.Bırakma beni sevdiğim gidişine dayanamam dedim.Geriye dönüp
baktığımda keşke dön diyebilseydim dememek için, yoksa birkez daha
gideceğini ben çoktan biliyordum.Ayrıldık...Bir yüreği yıktı ve
gitti.Ağladım zırladım sonra sustum.Cem avuttu beni.Sonra neden olmasın
dedim niye Cemle olmasın..Ağlarken o yanımdaydı ve yanımda olarak
gözyaşımı o sildi.Eskiden en yakın arkadaşı Cemle çıkmaya başladım ve
hala onunla çıkıyorum,onu seviyorum...Cemle çıktığımın 2.haftası
Ahmet'in Ayşe Esrayla çıktığını öğrendim.Arkasından oros.. dediği kıza
gitti...Gitti de ne oldu??Kaybeden ben olmayacağım, kaybeden Cemde
olmayacak we biliyorum o kızında kaybedecek hiçbirşeyi yokk...Ne
hissettim bilemem...Ama çok beddua ettiğimi hatırlıyorum.Eğer birgün
başına birşey gelirse bilin ki; benim ahımdandır..
Onsuz kalmak nasıl birşeymiş??Bilemezdim...Zaten aklıma bile gelmemişti...
Ağlamak istiyorsanız asla yapmayın çünkü biyerlerde sadece sizin gülüşünüz için yaşayan birileri vardır...
62883 kez okundu
Çarş. Mayıs 07, 2008 1:33 pm