özleyiş

Konu: özleyiş Perş. Mayıs 08, 2008 8:37 am

Evet sevgili yine bir otobüsteyim…
Şehirler arası rüyalar görüyorum;
İzmit’te gözlerimi yumup
Eskişehir'e rüyalarımı taşıyorum.
Belki bundandır gözlerimin yorgunluğu…
Ve yine sana geliyorum.
Bir bir gömüp harfleri cümlelerle,
Kelimelerle üstünü örtüyorum…
Rahat uyu sevdiğim,sana sitem etmiyorum.
Hem nasıl kıyar ki insan sevdiğine?
Onu acı bir sözle nasıl baş başa bırakır ki?
Senin yokluğunu yaşamak bile
Bir ömür ediyor sevgilim.
Kanadıkça içim, ağladıkça gözlerim
Hasretinden şiirlere sığınıyorum.
Ki, ben sende şair oldum zaten sevgilim…

Bak yine yağmur yağıyor…
Otobüsün camlarına ne kadar da güzel değiyor.
Gök gürleyince nasıl da korkuyorsun değil mi?
Ah canım, kıyamam ben sana bebeğim...
O gül gibi kokan saçlarının kokusu
Her yağmurda göğsüme saplanıyor sevgilim.
Her gök gürlemesinde beni aramanı özlüyorum.
Üşüdüğün anlarda “hadi gel yanıma” demeni özlüyorum…
Telefonun öbür ucunda susmanı özlüyorum sevgilim.
Yazdığın mektuplardaki içtenlikleri,
Şarkıların içinde kaybolan sesini,
Önümde yürürken peşinden geldiğim gölgeni özlüyorum…
Üniversitede ki ağacımızda otururken seni okşamayı özlüyorum.
Affet beni sevgilim,
Bu yağmurda yanında olamadım…
Yine gök gürledi.
İçime bir yıldırım düştü sevgilim.
Ezberimdeki tüm şiirler yerle bir oldu.
Üşüyor musun yoksa?
Seni sarmaya geliyorum sevgilim.
Bir yaşam ötedesin…
Ve bu yolculuğun sonunda yanındayım sevgilim..
Bekle beni…

Yoksa bana sarıldığında ağlaman ondan mıydı?
Seninle birlikte dolan gözlerimi,
Titreyen ellerinle silmen bu yüzden miydi?
O gün senden ayrılıp İzmit’e dönerken
Ağladım bebeğim. Ama mutluluk gözyaşlarıydı tüm döktüklerim…
Çünkü bana tekrar kavuşacağımızı söylemiştin.
Ve şimdi kavuşma vakti...

O başımı yaslayıp çarpmalarını dinlediğim kalbin
Gece yoldayken durmuş bebeğim…
Bakma sen ağladığıma,
Bilirsin sulu gözlüyüm zaten.
İzin ver de şimdi ağlayayım.
En zoruysa şimdi gözyaşlarımı silecek kimse yok yanımda
Ah ah! Olsaydın şimdi başımı yaslardım koynuna,
Senin güvenliğinde dalardım sevgili rüyalara...

Bana verdiğin masum öpücükleri serpiyorum yüreğime…
Bırak uzanayım yanına...
Kokunun sindiği kıyafetimi doya doya koklayayım.
Dua aklıma gelmiyor birtanem, adını sayıklıyorum…

Bak, yağmur yağmaya başladı.
Hadi sevgilim, gel de bir avuç sevgi ver bana,
Küçük şemsiyemizin altında...
Ellerine bir kez daha dokunayım.
Gözlerine doya doya bir daha bakayım.
Sana sımsıkı sarılayım AŞKIM.

Ölüm vakti geldiğinde sevdiğim,
Kendi toprağınla ört beni.
Bırak uzanayım yanına...
Bırak da başın göğsümdeyken,
Bir kez daha koklayayım saçlarını.
Başımı dizlerine koyup
Saçlarımı okşamanı özledim prensesim.

Kulağıma eğilip “Seni seviyorum AŞKIM” demeni özledim.
Bırak da uzanayım yanına…
Ne olur sevgilim, sensizlik canımı çok yakıyor.
Çok özlüyorum seni...
Tahmin edemeyeceğin kadar fazla…
Bırak da bu gece yanında kalayım.
Hem yağmur da şiddetini arttırıyor.
Bak rüzgar da var: üşürsün sen…
Yine gök gürültüsü…

Bu şiiri sana getirdim HAYATIM.
Başucuna bırakıyorum.
Kıyamam seni uyandırmaya.
“Sen” derken dilimin sürçmesinden korkan ben
Nasıl olur da kıyabilir sana…
Resmine bakarken bile nazar değmesinden korkan ben
Nasıl olur da yakabilir canını…
Ben sensiz yapamıyorum sevgilim.
Al bu yaşamım senin olsun...
Fazlasıysa sensiz kaldım...
SENİ ÇOK SEVİYORUM.

Beni sensiz bırakma, al beni de koynuna.
Bırak bu gece yanında kalayım.
Yalvarırım AŞKIM “Git” deme bana...